De meeste Surinamers denken bij Lalla Rookh aan het schip dat de eerste Brits-Indische immigranten in 1873 naar Suriname bracht. In Engelssprekende landen is ‘Lalla Rookh’ eerder bekend als het vierdelige liefdesdicht (1817) van Thomas Moore. Lalla Rookh (blozende tulp) is de dochter van een Indiase mogul die, met alle daarbij behorende entourage, een reis maakt van de keizerlijke stad Delhi, dwars door het hete stoffige Indiase laagland, langs de majestueuze Himalayabergen naar de paradijselijke vallei van Kashmir, waar ze in het huwelijk zal treden met een de zoon van een al even machtige heerser. Moore, Ier van geboorte, heeft nooit voet in India gezet. Toch wist hij, met hulp van geschriften over India, die hij las in de bibliotheken van adellijke Britse vrienden, een beeld van oosterse pracht en praal te schetsen, waar de tegenwoordige Bollywoodschrijvers jaloers op mogen zijn. Al lezend zie je de stoet van versierde olifanten voorbijschommelen. Musici en danseressen voorop, magistraten en hofdames hangen uit kleurige draagtenten. Militairen te paard en het werkvolk tussen en achter de olifanten. De uitgever voelde aan dat ‘Lalla Rookh’ een schot in de roos zou zijn en betaalde Moore een voorschot van 3000 guinea’s, voor die tijd een ongekend hoog bedrag. Het bleek een goede investering. In het eerste jaar alleen al, waren er vijf herdrukken. De grandeur van het verhaal, talloze keren op het toneel uitgebeeld met muziek, zang en dans, sprak enorm tot de verbeelding van de westerse mens, zowel in Europa als Noord-Amerika. Moore schiep een droombeeld van India, dat – zoals veel Bollywoodverhalen – afwijkt van de harde realiteit. Maar is dromen niet wat veel lezers willen. Even weg uit de alledaagse werkelijkheid. Bovendien bewijzen de opbouw van het verhaal en vooral de keuze en beschrijving van zijn karakters dat we hier toch te doen hebben met een schrijver pur sang. Moore is een erkende klassieke Engelstalige schrijver. ‘Lalla Rookh’ behoort tot de klassieke Engelstalige literatuur. Het boek heeft een plek in elke grote Engelse bibliotheek en is absoluut ook te vinden op het internet.
Ismene Krishnadath
Comments